เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

@@ บทส่งท้าย @@
~~~~~~~~~~~~~

เวลาเดินเชื่องช้าเมื่อเราไม่เร่งรัอน ล่ามนำผมผ่อนคลายหลังการออกกำลังกายหนักหน่วงและตามด้วยมื้อเช้าหนักท้อง...

ท่าน้ำที่เดิมแต่บรรยากาศไม่เหมือนเดิม ริมคลองน้ำใสสวย คลาคล่ำด้วยเด็กหนุ่มกลุ่มใหญ่ไม่ต่ำกว่า 20 คนทั้งดำผุดดำว่าย ทั้งจับกลุ่มเฮฮา มองแผล็บเดียวไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเหล่าไอ้เณรหม่องรามัญ!

หลายคนร้องเอะอะมะเทิ่งโบกมือว่อนทักทาย บ้างก็ชี้มาที่ผม ตะโกนถามล่าม ด้วยอากัปกิริยาแปลไม่ยาก..."ใคร ?"

"โยเดีย"...!

ล่ามตอบเสียงดังฟังชัดไม่ลังเล พาผมเดินลงเนินไปที่ท่าน้ำ เด็กหนุ่ม 3 - 4 คนเบี่ยงตัวหลีกทางให้ บางคนก็คุยกับล่ามเร็วปรื๋อ ผมกลายเป็นจุดสนใจของพวกเณรหม่องรามัญเสียแล้วเมื่อล่ามพยักหน้า ผายมือมาที่ผมประกาศกับทุกคนอย่างแข็งขัน นี่คือคนที่จะปะทะเชิงมวยกับ 'หม่อง วิน' คนดังของค่าย วันอาทิตย์นี้

ผมลืมเล่าไปนิดว่า วันนี้เพิ่งวันศุกร์ วันพักวันแรกยังมีวันเสาร์พรุ่งนี้ให้คลายกล้ามเนื้อสั่งสมพลังไว้ฟาดกับแชมป์อีกวัน

ผมกราดยิ้มให้ทุกคนเพื่อผูกมิตร เดินตรงไปที่ท่าน้ำ เตรียมถอดเสื้อ...

"โยเดีย"!...เสียงเรียกข้างหลัง ไม่คุ้นหูไม่ใช่เสียงล่าม

หันไปตามเสียง ก็เห็นเจ้าของพุ่งเข้ามา เงื้อหมัดมาแต่ไกล อย่างที่ภาษามวยเรียกกันว่า...'เงื้อมาจากบ้าน'!

เณรพม่ารามัญทิ้งกำปั้นขวา แต่ไม่ได้กินอดีตเณรโยเดียเสียล่ะ ผมเบี่ยงตัวหลบนิดเดียวโดยการปักหลักอยู่กับที่แต่โยกเอวเอนร่างไปด้านหลัง หมัดวืดจั่วลมผ่านหน้า ผมเอาแข้งซ้ายนาบกลางหลังส่งมันพุ่งหลาว...'ตูม' ลงคลอง

เสียง "เฮ" ดังสนั่นในกลุ่มเด็กหนุ่มวัยคึกคะนองเหมือนม้าศึกกระทิงเปลี่ยว หลายคนเอามือยัดปากเป่าเปี๊ยวเฟี้ยวฟ้าว คนที่อยู่บนบกปรบมือกระทืบเท้าชอบใจ หัวเราะตัวงอก่องอขิงที่ได้ดูมวยนอกสังเวียนเป็นของแถม

ล่ามชูกำปั้นเร่า ๆ กลางอากาศ แหกปากตะเบ็งเป็นต้นเสียง...

"โยเดีย...!โยเดีย...!โยเดีย...!"

ทุกคนพลันร่วมแหกปากประสานเสียงพร้อมเพรียง...โยเดีย...โยเดียยยย...ตามล่าม ผมถึงกับขนลุก ได้กองเชียร์กลุ่มเบ้อเร่อโดยไม่คาดฝัน รีบคุกเข่าก้มตัวยื่นมือให้เจ้าเณรเจ้าของกำปั้นเงื้อง่าราคาแพงจับ ดึงฉุดขึ้นมาบนท่า พร้อมกับยกมือขอโทษขอโพยที่ใช้บาทาส่งลงน้ำ

ลูกผู้ชายขอกันกินมากกว่านี้ เณรหนุ่มหม่องรามัญหัวเราะเห็นฟันดำ คงกินหมากเวลาอยู่บ้าน ประสาของว่างของชาวพม่าชาวมอญ

เจ้าตัวยกมือผมขึ้นชูในทำนองผู้ชนะ ผมหมุนตัวโค้งให้ทุกคน ล่ามประกาศเสียงดังชั่วครู่ สิ้นเสียงล่ามทุกคนปรบมือกราวใหญ่ ในขณะที่ล่ามหันมาอธิบายให้ฟัง...

"ผมบอก...อย่าลืมไปเชียร์วันอาทิตย์ ชกเต็มที่..ไม่มีแพ้"!

เสียงพูดจ๊อกแจ๊กจอแจในหมู่เด็กหนุ่มฟังไม่ได้ศัพท์ชั่วครู่ ทุกคนแย่งกันพูด แต่ล่ามก็รวบรัด สรุปแปลง่าย ๆ ว่า...

"หม่อง วิน มันขี้เต๊ะ หนุ่ม ๆ เกลียดมันเกือบทุกคน จะรวมเงินเบี้ยเลี้ยงแทงข้างเราวันอาทิตย์นี้ ทุกคนอยากเห็น หม่อง วิน ถูกนับสิบคาตาให้สะใจสักครั้ง"!

จู่ ๆ ผมได้กองเชียร์ทั้งแฟนชมชอบ สมัยนั้นยังไม่มีคำว่า "แฟนคลับ" แต่ก็สร้างบรรยากาศรอบตัวสดใส ท้องฟ้าที่มีเมฆปกคลุมหนาประสาแผ่นดินอยู่ไม่ไกลทะเล ฝนมีสิทธิ์ตกได้ทุกเวลาเหมือนปักษ์ใต้เมืองไทย ทว่าความอึมครึมอากาศไม่ทำให้ใจหม่นมัวหดหู่ ตรงข้าม..แรงกระตุ้นจากเสียงเชียร์เด็กหนุ่มคึกคัก วัยไล่เรี่ยใกล้เคียง สร้างความเหิมฮึก นึกอยากขึ้นสังเวียนบดขยี้วัดฝีมือกับ หม่อง วิน วันนี้ให้รู้แล้วรู้รอด รู้ดีรู้ชั่ว!

ผมถอดเสื้อโชว์เรือนร่างไร้ไขมัน แม้ไม่มีมัดกล้ามอย่างชายงาม แต่ความสูงโย่งแข็งแกร่ง ก็ทำให้เณรหม่องที่ส่วนใหญ่สูงไม่เกิน 170 - 175 พากันเข้ามารุมล้อม บีบต้นแขนสำรวจความแข็งแรง มีอยู่คนเอากำปั้นเคาะกล้ามท้องผมเบา ๆ หันไปหาล่าม

"ไปเอาโยเดียมาจากไหน เหมือนทหารเราเลย"?

เจ้าหนุ่มคนนี้ช่างสังเกตใช้ได้ แต่ล่ามสั่นหัวยืนยันว่า ผมเป็นนายพรานนักล่าสัตว์ ยิงปืนแม่น อาชีพหลักเป็นคนงานเหมือง ทำงานหนัก ไม่กลัวเรื่องชกต่อย เพราะซัดกับกรรมกรด้วยกันมาเยอะ

ประโยคหลังล่ามใส่สีตีไข่เพิ่มรสชาติการเล่าเอาเอง แต่ประโยคตอนต้นที่เผลอพูดของจริง ปลุกความสนใจหนุ่ม ๆ หลายคนอย่างแรง ล่ามคงลืมไปว่า อาชีพทหาร วิถีปืนผาหน้าไม้ ฝีมือลั่นไกปืน เป็นของโดนใจคนสวมเครื่องแบบไม่แพ้เรื่องหมัด ๆ มวย ๆ การต่อสู้อื่น

"ยิงปืนแม่น"?...เณรเจ้าปัญหาย้ำถามล่าม พลางชี้มือเป็นรูปปืนมาที่ผมทำท่าเล็งแล้วกระดกนิ้วเป่าลมออกจากปาก "ปัง" ทำเสร็จก็ยกหัวแม่โปังพยักเพยิดส่งภาษาใบ้ให้ความหมายทำนอง..."เจ๋งจริงป่าว?"

คราวนี้ล่ามทำหน้าพิพักพิพ่วน ดันเผลอหลุดไปแล้ว หยุดไม่ได้ จำตกกระไดพลอยกระโจน หันมาสบตาผมทั้งอธิบายคำพูดเณรเจ้าปัญหาคนหลังสุด

มาถึงขั้นนี้ ผมขืนปฏิเสธก็เท่ากับถอยหลังหกล้ม จำต้องเดินหน้าเล่นเพลงยาวเป็นลูกคู่สอดคล้องกับล่าม อย่าเล่นผิดคีย์จะพาซวยทั้งสองคน ผมพยักหน้ารับทำท่าว่า "ใช่"!

สะใจ...เณรเจ้าปัญหาบอกล่ามให้ผมรีบอาบน้ำ วันนี้มีเวลาเหลือเฟือจะพาผมไปยิงปืนในค่าย มาลองฝีมือปืนกันก่อน ประลองหมัดมวย!

เหตุการณ์ทั้งปวงเลื่อนไหลตามน้ำโดยอัตโนมัติด้วยประการฉะนี้ จากนักโทษคุกที่โลกลืม ผมกำลังถูกนำไปทดสอบฝีมือให้โลกลือเป็นด่านแรก

ใช้เวลาชั่วประเดี๋ยว ผมก็ได้เห็นสนามยิงปืนค่ายทหารพม่ารามัญครั้งแรก สภาพก็เหมือนสนามยิงปืนทั่วไป ลานโล่งยาวกว้าง หลังติดเนินผา ลูกปืนไม่กระดอนไปโดนใครข้างหลัง เสียแต่สภาพสนามย่ำแย่ขมุกขมอม เป้ากระดาษไม่มี มีแต่เป้าสังกะสีวาดกันเอง ห้อยเอียงกระเท่เร่อยู่ 5 - 6 เป้า ที่ระยะ 15 - 25 - 30 หลา ฯ ตามระบบอังกฤษอดีตเจ้าอาณานิคมที่เพิ่งถอนสมอการเป็นเจ้าเข้าครองออกไปไม่กี่ปี แต่ยังทิ้งมรดกไว้มากมายแทบทุกเรื่อง

ตัวเจ้ากี้เจ้าการหายไปทางกองรักษาการณ์สักพัก ก็กลับมาด้วยปืนยาวกับปืนสั้นอย่างละ 2 กระบอก กระสุนอัดมาเต็มกระเป๋า ไม่มีพิธีเยิ่นเย้อ ยัดปืนยาวใส่มือผม กวักมือเรียกเพื่อนออกมาส่งปืนเล็กยาวให้...

"ยิงคนละนัด 5 เป้าในสนาม ใครเข้าเป้ามากกว่าชนะ เป้าละ 100 จั๊ด"...ล่ามพูดช้า ๆ ให้ผมเข้าใจหลังจากเจ้าเณรอธิอบายกติกา

"คนที่แข่งด้วยเป็นนักแม่นปืนของค่าย"...ล่ามเสริมด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ ผมยิ้มรับ สำรวจปืนยกขึ้นดูศูนย์เล็ง ทุกอย่างปกติดี เข้าที่เตรียมพรัอม เป้าข้างหน้าถูกจัดไว้เรียบร้อย

"ปัง"...ผมลั่นกระสุนนัดแรกอย่างบรรจง คิดเสียว่าเป้าข้างหน้าคือเหยื่อที่โดน "นัดเดียวจอด" นับไม่ถ้วน!

อีก 4 ปังไล่ตามระยะห่างออกไป ก็ทำนองเดียวกัน ไม่ต้องห่วงเรื่องกระแสลม เพราะเนินด้านหน้าหลังเป้านั้นบังลมไว้ดิบดี...

ผลสรุปผมชนะ 2 เป้า เป็นเป้าไกลในระยะที่ผมมักซุ่มยิงให้ลุงพรานบ่อยครั้ง การยิงระยะแบบนี้ พลาดไม่ได้ต้อง "นัดเดียวจอด" จริง ๆ หาไม่แล้วเราจะเหนื่อยฟรีในการล่าเหยื่อวันนั้น

ผลงาน 'โยเดีย' ไร้หัวนอนปลายตีน เรียกเสียงฮือฮาอื้ออึงอลในกลุ่มเณรหัวเกรียนหนุ่มน้อย หลายคนซุบซิบกันแล้วชำเลืองมองผมด้วยสายตาแปลกพิกล

บัดดลผมพลันเสียววูบด้วยสังหรณ์ไปทั้งร่าง นึกถึงคำเตือนหัวหน้ามอญ...

"อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาดว่าเคยเป็นทหาร เพราะกองทัพพม่า ต้อนคนเข้ากองทัพให้ควั่กเหมือนเราหาคนงาน"!!!

------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

เยี่ยมครับคุณเทพ นอกจากทำบุญ+ทานมาตลอด การแจกวัตถุมงคลให้ผู้อื่นคุ้มตัว เป็นยิ่งกว่าวิทยาทาน เพราะในหลายกรณีคับขัน เขาอาจรอดพ้นอุบัติเหตุอุบัติภัยได้จริง เป็นบุญมหาศาล

โมทนาอีกครั้ง ถ้ามีกดไลค์ให้เลิฟได้เยอะก็อย่างวัยรุ่นบอก...เอาไป "ล้านไลค์"!!!

 

น้องปรายทักใกล้ 2 ทุ่ม พรุ่งนี้พระคู่บ้านควรเมืองคงเดินทางถึงที่หมายพร้อมสมเด็จแสน ตอนนี้ถ้ายังไม่หลับก็อ่านเรื่องเล่าฯไปพลางๆ

อนุโมทนาอีกทีครับ

 

ทำบุญฉลองโบสถ์1-3เม.ย.
'วัดคลองเจริญธรรมาวาส'
===============

ดังที่ได้เกริ่นกล่าวไว้แล้ว เรื่องงานบุญฉลองพระอุโบสถที่ท่านหลวงตาวิเชียร เขมเตโช เจ้าอาวาสวัด "คลองเจริญธรรมาวาส" หนองบัวลำภู ท่านจัดเตรียมงานฉลองเล็กๆวันที่ 1-3 เมษายนเดือนหน้านี้ และทางกระทู้ได้นำปัจจัยสมาชิกสมทบร่วมทุนซื้อ 'อาสนะ' ถวาย 2 ที่ื เพื่อเป็นที่นั่งของพระภิกษุสงฆ์ และได้ไว้เป็นอาสนะประจำโบสถ์นี้ด้วยดังภาพ

จัดสีแดงกับสีขาวอย่างละหนึ่งที่มอบเป็นสมบัติของวัดและโบสถ์ด้วยราคาตัวละ 1,600 บาท รวม 3,200 บาท ได้ส่งมอบปัจจัยให้สะพานบุญ 'ด็อกเตอร์มุ' เรียบร้อยวันนี้ 3,500 บาท ส่วนที่เกินขอร่วมบุญกับทางวัดตามอัธยาศัย

โอนให้ดังสลิปครับ ต่อไปด้านล่างเป็นรายนามสมาชิกร่วมบุญที่เชื่อว่าคงเป็นบุญหาทำยาก ถึงยากที่สุด...ในสภาวะเช่นนี้จะมีสักกี่วัดกี่รายที่สามารถเปิดโบสถ์ใหม่ได้ สาธุ สาธุ สาธุ...

รายนามสมาชิกร่วมบุญ
~~~~~~~~~~~~~
--KEnG&เพื่อน...300(เหลือ1,200)
--thot...............300(เหลือ1,300)
--ทำจิตให้ว่าง....300(เหลือ1,000)
--pryfonny........300(เหลือ300)
--sepultura.......300(เหลือ200)
--khampee.......200(เหลือ500)
--ประเวช ทันตา..200(เหลือ200)
--พรเก้าประการ..100
--daychar...........100
--natthawut_pool...100
--Wanwi..............1,300
===รวมยอด 3,500===

เชิญร่วมอนุโมทนาบุญที่หาทำยาก เป็นยอดบุญในพระพุทธศาสนา สืบสานพระศาสนาไปอีกยาวไกล ยิ่งทำกับภิกษุสงฆ์ที่มีความมุ่งมั่นปฏิบัติดี-ปฏิบัติชอบทั้งกาย วาจา ใจ เป็นทั้งพระนักพัฒนา และสามารถนำพาชาวบ้านเข้าถึงวิถีธรรมได้แจ่มกระจ่างอย่างนี้ ก็เปรียบประดุจเราได้หว่านเมล็ดพืชพันธุ์ลงบนผืนนาอันอุดมด้วยดินดี มีน้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ไม่ขาดแคลนปุ๋ย

ฉันใดก็ฉันนั้น บุญที่ได้เคยร่วมกระทำสร้างโบสถ์ มาถึงวันฉลองโบสถ์ย่อมเป็น ยอดของยอดบุญโดยแท้ ขอความสุขสวัสดี ความเจริญรุ่งเรืองจงมีแด่ทุกท่าน กระทำสิ่งใดสำเร็จ เจริญงอกงามเหมือนงานบุญครั้งนี้ทุกประการเทอญ!

 

โมทนาบุญครับ

 

วันที่ ๒๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอังคาร แรม ๕ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สุดยอดเลยครับท่าน บก. ผมเขียนเพลินไปตามบันทึกว่าถึงสนามซ้อมยิงปืน ก็เลยใส่คำว่าลูกซ้อมลงไปด้วย เรื่องจริงก็ต้องเป็นอย่างท่าน บก.เล่านั่นแหละ สนามซ้อมโกโรโกโสสุดติ่ง คงไม่มีอุปกรณ์ซ้อมอะไรมากมาย เพราะเมืองมอญที่พม่ายึดครองดูแล มันอัตคัดขัดสนมาก ดูและปกครองตามมีตามเกิด คอร์รัปชั่นสูงที่สุดในโลก

ขอบพระคุณท่าน บก.อีกครั้งครับ

 

โมทนาด้วยกันน้องเดฯ ยามนี้อย่างหลวงปู่ดู่ท่านว่า บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งได้ เพราะสงครามบ้าบอคอแตกที่ยูเครน มันพร้อมจะแตกตัวขยายวงได้ทุกเมื่อ

ยิ่งไอ้ประธานาธิบดีตัวตลกที่ตลกกระทั่งเคยเอา"หำ"เล่นเปียโน ให้คนหัวเราะเฮฮาทั้งโรงละครมาแล้ว (((ผมมีคลิปแต่จะเอาลงก็ใช่ที่ มันอุบาทว์เกินไป นึกไม่ถึงว่าคนยูเครนจะเลือกเป็นประธานาธิบดี เขียนใบมรณบัตรให้กับประเทศตัวเองแท้ๆ)))

ไอ้ตัวตลกกำลังเดินสายพูดเรียกร้องไปหลายประเทศ ขอความเห็นใจ ขอความช่วยเหลือ ทั้งที่ความจริงหนึ่งเดียว ไอ้ตัวตลกลาออกยุติเรื่อง"นาโต้"ที่จบไปแล้ว กับถูกฆ่าตายสักคน สันติสุขก็กลับคืนมา

เฮ้อ-เขียนเรื่องบุญ เลื้อยไปเรื่องบาป จบดีกว่านะน้องเดฯ

 

2 สาวทำบุญใส่บาตรเสร็จ กรวดน้ำอย่างนอบน้อมบนพื้นซีเมนต์ไม่สนความสกปรกแปดเปื้อน เพราะใจมุ่งที่บุญบริสุทธิ์ ความเปื้อนที่พื้นไร้ความหมาย

ภาพบุญดีๆอย่างนี้ มีให้ชมให้ร่วมอนุโมทนาที่กระทู้นี้แห่งเดียวทุกวัน อย่าลืมทำร่วมกระทำกันในยามที่โลกรุ่มร้อนต้อง"พึ่งบุญ" เพื่อดับให้เย็นมากกว่ายามปกติ

 

น้องปรายฯทักเช้าก่อนเข้าทำงาน
ตอบให้มีความสุขก่อนทานมื้อเที่ยง

 

ร่วมทานบารมีน้องสี่ขา
เดือนมีนาฯ'บ้านสวนรัก'
===============

สมาชิกนอกเว็บร่วมบุญ
~~~~~~~~~~~~~
--คุณสุดา กิตติธรกุล.....1,000
--คุณศุภชัย จันทโรจวงศ์..1,000
--คุณอาวุธ สันทัดกลการ...1,000
--คุณชัยยงค์ มั่นฤทัย........1,000
--คุณนันทชัย ศราทธทัต....1,000
--คุณไกรเดช บุนนาค........1,000
=======รวมยอด 6,000=======

สมาชิกเว็บร่วมบุญ
~~~~~~~~~~~~
--thot...............500(เหลือ800)
--ทำจิตให้ว่าง...500(เหลือ500)
--KEnG&เพื่อน..300(เหลือ900)
--khampee......200(เหลือ300)
--pryfonny.......200(เหลือ100)
--ประเวช ทันตา.........200
--Wanwi-ค่าโครงไก่...2,000
--บุญต้นน้ำ.............5,100
===รวมทุกยอด 15,000===

ดำเนินกาารจัดส่งสะพานบุญเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวาน(21มี.ค.)ดังสลิป



ขอเชิญทุกท่านร่วมโมทนาทั้งผู้ที่ร่วมกระทำ และผู้ร่วมส่งจิตใจในการบุญ+ทานบารมีนี้อันยาวนานเกินกว่า 5 ปีและขออำนาจพลังแห่งทานบารมีที่สั่งสม จงบังเกิดเป็นจตุปัจจัยหนุนส่งให้ผู้ร่วมกระทำ+ร่วมโมทนา มีความสุขความเจริญ ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ปลอดทุกข์ทุกประการเทอญ.

 

เหรียญ"พระรูปเสี้ยว" ปี07
"พระสังฆราชฯชื่น"วัดบวรฯ
===============


@@ ก่อนเข้าเรื่องราวน่าอ่าน น่ารู้ ...ชมพระฉายมหามงคลของ องค์สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ กับองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ในภาพ"ทรงผนวช" ที่หาชมยาก ที่อัญเชิญมาเป็นศิริมงคลจากห้องพระในบ้าน! @@
--------------------

--กรมหลวงวชิรญาณวงศ์(ม.ร.ว.ชื่น นพวงศ์ ณ อยุธยา)ทรงเป็นพระสมเด็จสังฆราชองค์ที่ 13 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ สืบต่อจากองค์สมเด็จพระสังฆราชแพ วัดสุทัศน์ฯ

--ทรงเป็นพระราชอุปัธยาจารย์(พระอุปัชฌาย์)พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลมหาราช รัชกาลที่๙ ครั้งเสด็จทรงผนวชและประทับ ณ วัดบวรนิเวศฯ 22 ต.ค.-5 พ.ย. 2499

--พระองค์ท่านทรงประสูติ วันศุกร์ที่ 22 พฤศจิกายน 2415 เป็นโอรสใน หม่อมเจ้าถนอม นพวงศ์ และ หม่อมเอม(นามสกุลเดิม'คชเสนี')

--ทรงบรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ 13 ปี ครองเพศบรรพชิตตลอดพระชนม์ชีพ

--รับการสถาปนาขึ้นเป็น "สมเด็จพระสังฆราชเจ้า" เมื่อพระชนมายุ 73 ปี

--ทรงเป็น "สมเด็จเจ้า" ที่ปราศจากการถือเนื้อถือตัว มีพระเมตตาสูงส่งเกินพระสงฆ์ทั่วไป พระองค์ท่านรับกิจนิมนต์ง่ายๆไม่มีพิธีรีตองใครก็เข้าถึงได้ บางครั้งทรงเสด็จไปสวดมนต์ ฉันเพลตามห้องแถวชาวบ้านแถวบางลำพู,เสาชิงช้า ให้คนหากันวุ่นทั้งวัด ถึงเวลาพระองค์ท่านก็เดินกลับวัดเอง ทั้งที่ทรงมีพระราชยานพาหนะ

--บางคราวเสด็จไปงานบุญตจว.ชาวบ้านไม่รู้ก็เรียก "หลวงตา" พระองค์ท่านก็คุยสนทนากับชาวบ้านสนุกสนานไม่เคยถือพระองค์ ทรงมีพระจริยาวัตรตรงๆเป็นกันเอง

--พระองค์มักจดเวลานัดหมายกิจนิมนต์ไว้ตามเศษกระดาษ,ห่อใบชา แล้วแต่จะมีสิ่งใดใกล้มือ ชาวบ้านเข้าหาพระองค์โดยตรงแม้พระเลขานุการประจำพระองค์ก็ไม่ค่อยทราบว่า รับนิมนต์ใดไว้บ้าง

--พระเมตตาต่อสรรพสัตว์...ถึงเวลาฉันภัตตาหาร พระองค์จะเสด็จไปประทับที่ห้องเล็ก นั่งกับพื้นหลังพิงฝาห้อง ระหว่างที่ฉันก็จะหยิบข้าวสุกทีละเมล็ด จิ้มกับข้าวเอาติดไว้ที่ฝาเบื้องหลัง เอานิ้วเคาะฝาเบาๆ จิ้งจกจะวิ่งออกมากิน บางตัวรู้เวลาก็จะออกมาคอยและกินอาหารจากพระหัตถ์เลยทีเดียว ทรงรู้จักจิ้งจกทุกตัวในกุฏิ

*** ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนถึงพระองค์ท่าน หลังรับการสถาปนาเป็นสมเด็จพระสังฆราชแล้วว่า...

"ครั้งหนึ่งทรงรับฏีกานิมนต์งานพิธีในพระบรมมหาราชวัง ระหว่างที่ลูกศิษย์วัดกำลังจับกลุ่มรอพระราชาคณะในขณะที่พระราชพิธีเสร็จสิ้น เด็กวัดคนหนึ่งก็ถามขึ้นว่า...

"สังฆราชองค์ใหม่ชื่ออะไรโว้ย"?

ทันใดนั้นก็มีเสียงห้าวๆ ตอบมาจากข้างหลังว่า..."ชื่อ ชื่น โว้ย" เป็นเสียงของสมเด็จฯ ซึ่งกำลังเสด็จออกมาจากพระที่นั่ง ได้ยินปุจฉาพอดี ก็เลยตอบให้สมดังพระฉายาที่มีผู้คนถวายพระสมเด็จฯยุคนั้นว่า...

"สมเด็จวัดบวรฯพูดดีไม่เป็น สมเด็จวัดเทพศิรินทร์พูดเล่นไม่มี"!

หมายถึงพระอุปนิสัย สมเด็จวัดบวรฯเป็นคนตรง พูดอะไรโผงผาง ส่วนสมเด็จวัดเทพฯ(เจริญ ญาณวโร-พระอาจารย์ท่านเจ้าคุณนรฯ)เป็นคนเคร่งครัดเคร่งเครียดการเรียนการสอน

--สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ สิ้นพระชนม์ 11 พ.ย. 2501 สิริพระชนมายุ 86 พรรษา

**หมายเหตุข้อสังเกตส่วนตัว-พระองค์ท่านประสูติ-สิ้นพระชนม์ "เดือนเดียวกัน" ด้วย "วันเลขคู่" น่าพิศวงคือ ประสูติ 22- สิ้นพระชนม์ 11***

(((คัดลอกตัดทอนจากข้อมูล คุณฐกร บึงสว่าง ชุมชนคนเล่นพระ-ขอขอบพระคุณ)))
-------------------

เหรียญพระรูปเสี้ยว หลังยันต์จม ปี 2507 สร้างแจกคณะศิษย์โดยวัดบวรฯ พิธีพุทธาภิเษก 8 มกราคม 2507

--พระญาณสังวรฯ(เจริญ)
--หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี
--หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง
--หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม
--หลวงพ่อน้อย วัดธรรมศาลา
--หลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม
--หลวงปู่เส่ง วัดกัลยาณ์ฯ
--เจ้าคุณผล วัดหนังฯ
=====ฯลฯ=====

อนึ่งพึงรับทราบว่า เหรียญพระรูปเสี้ยวนี้ รุ่นแรกสร้างในปี 2495 โดย หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช สร้างพร้อมเหรียญตู้ไปรษณีย์ วาระเดียวกับพระกริ่ง"ไพรีพินาศ"อันยิ่งใหญ่พิมพ์บัวเหลี่ยม-บัวแหลมและเหรียญ "ไพรีพินาศ" ฉลอง 80 พรรษาพระองค์ท่าน

--เหรียญรุ่นแรก ด้านหลังยันต์นูน
--เหรียญรุ่น 2 ยันต์จม แต่ด้านหน้าเหมือนกัน

นำเหรียญพระรูปเสี้ยวรุ่น 2 ปี 07 เนื้อทองฝาบาตรงามประดุจเพชรน้ำหนึ่งไม่ผ่านการใช้ให้ร่วมบุญ พลังแห่งอริยสงฆ์ที่ร่วมเสกกับพระรูปองค์สมเด็จพระสังฆราชเจ้าทรงศีลบริสุทธิ์ ล้ำค่าด้วยกาลเวลาและการสร้างสมควรนำบูชาเป็นสิริมงคลชีวิตอย่างยิ่ง....

=======1,200=======

พระรูปเสี้ยวเนื้อทองฝาบาตรงามสุดยอด เหรียญจริงงามกว่าภาพถ่ายมาก

หลังยันต์จมให้แยกรุ่นง่าย อายุการสร้างอีกไม่นานก็เป็นวัตถุมงคลหลักร้อยปี ราคาเหรียญไม่แพงมากเพราะสร้างน้อยขาดของหมุนเวียน คนรุ่นหลังรู้น้อย คนรู้เก็บกันเรียบ!

เคล็ดลับการดูเหรียญแท้ ถ้ายังมีห่วง ตัองเป็นห่วงวงรีรูปไข่แบบนี้ เช่นเดียวกับเหรียญ 3 รอบในหลวง ของทำเทียมจึงมักไม่ใส่ห่วงเพราะทำยากสิ้นเปลือง ถ้าเจอะเหรียญไม่มีห่วงก็ต้องไล่ดูตำหนิอื่นๆต่อไป ซึ่งมี"จุดจ่ายตังค์"อยู่หลายแห่ง

ขนาดเหรียญไข่
มาตรฐานทั่วไป

 

ได้รับยอดเงิน ๑๕,๐๐๐ บาท ไว้เรียบร้อยแล้วครับพี่วัน
ขอกราบขอบพระคุณทุกรายนามที่ร่วมสละทรัพย์ในยามที่บ้านเมืองไม่ปรกติ
เพื่อให้เพื่อนร่วมโลก ๔ ขานับร้อยตัวได้มีอาหารกินกันโดยไม่อดอยาก เป็นการช่วยสงเคราะห์คนเลี้ยงไปด้วยด้วยโดยตรง
ขอกุศลผลบุญนี้โปรดดลบันดาลให้ทุกท่านบริบูรณ์ไปด้วยอาหารการกินอย่าได้ขาดตกบกพร่อง

ร้านวิลาศค้าข้าวได้นำส่งข้าวสารให้กับทางบ้านสวนรัก อำเภอปะทิวเรียบร้อยแล้วต้องแต่ช่วงเช้าครับ
คืนนี้จะแจ้งรายละเอียดให้ทุกท่านได้ทราบกันอีกครั้ง

เงินค่าโครงไก่จากพี่วันจำนวน ๒,๐๐๐ บาท และเงินค่าอาหารแมวจากคุณ sepultura จำนวน ๘๐๐ บาท
ก็ได้โอนเข้าบัญชีคุณสุฯเรียบร้อบแล้วเช่นกันครับ

 

ชื่นใจในความมีเมตตาของท่านต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ผมขอรับเหรียญนี้ไว้เองครับ

 

พระสยามเทวาธิราช เดินทางมาถึง และส่งเลี่ยมเรียบร้อย..

เตรียมส่งต่อ กลับไปแถวๆ ปตท.สำนักงานใหญ่ 5555

น้องสายบุญทำงานอยู่ในปตท.ค่ะ