♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

(evil) (evil) (evil) (evil)
โถเพื่อนจ๋า อย่าได้ว่า ฉันทะเล้น
วันวันเห็น เฟ้นเอาเรื่อง ไม่ประสา
... ไอ้ตัวหนอน เคยเห็นมั้ย แถวทุ่งนา
... เจอกับตา มาแบ่งปัน ฉันเพื่อนเอย
(ของดี แบ่งกันชมจ้ะ !)

(kiss) (kiss)

 

หนอนน้อยตัวนิดเป็นมิตรกับพืชไร่
กัดกินเพียงใบเพื่อเลี้ยงกายา
หวังเมื่อเติบโตเป็นผีเสื้อนั้นหนา
ผสมพฤกษาขยายพันธุ์พงไพร (น่ารักดี แต่ไอ้ตัวมีขนสีดำ ๆ อ่ะอย่าจับเชียวนะขนมันจะทำให้คันมาก ๆ เลย)

 

พูดถึงหนอน ดูให้ดี มีสาระ
มีธรรมะ แทรกอยู่ รู้บ้างใหม
วัฏจักร ของหนอน เกิดจนตาย
เห็นกันไหม ธรรมะ เห็นหรือยัง..ถ้ายัง.ดูต่อปาย..

 

ดูหนอนน้อยดูยังไงให้ธรรมะ
อยากทราบนักทำยังไงอยากจะถาม
เจ้าสั่งสอนอย่างไรให้ทำตาม
ขอมองตามเจ้าหนอนน้อยช่วยบอกที (เฉลยหน่อยนะคะ)

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=558 border=0><TBODY><TR><TD align=middle><TABLE width=320 border=0><TBODY><TR><TD class=font-th-content style="RIGHT: 0px; LEFT: 0px; WIDTH: 320px; WORD-WRAP: break-word">เห็นหมู่หนอนชอนไชในอาจม
มันชื่นชมชอบใจเป็นหนักนา
ทั้งกลิ่นสีมีไหมให้โสภา
แต่หนอนมาซุกกายหมายรื่นรมย์

มันดำผุดมุดว่ายพรายสลอน
เป็นเรือนนอนเรือนกินถิ่นเสพสม
เกิดแก่เจ็บตายเพลินเนิ่นนานนม
จนทับถมภพหนอนเฝ้าชอนไช

อันหมู่หนอนจะสำนึกระลึกหรือ
จึงยึดถือชื่นชมอาจมไว้
ประดุจทิพย์สถานวิมานใด
กำหนดให้หมักหมมจมกายา

กลิ่นอาจมอันโชยเป็นอาจิณ
ประดุจกลิ่นหอมหวนมวลบุบผา
รสอาจมหนอนชิมลิ้มโอชา
ผ่านกายาเปรอปรนจนอ้วนกลม

มองหมู่หนอนย้อนใจไปได้คิด
หนอนชีวิตมนุษย์สุดหมักหมม
ทุกข์หรือสุขอันใดให้ชื่นชม
โลกอาจมถมทับกี่กัปกัลป์

หลงเวียนว่ายตายเกิดประเสริฐหรือ
กระเหี้ยนหือฟอนเฟ้นเบญจขันธ์
เพื่อสืบสายดำรงคงเผ่าพันธุ์
แล้วสุขสันต์สืบสมอาจมกอง

กินกามเกียรติกอบโกยกันครึกครื้น
พลันระรื่นรมย์ใจไปทั้งผอง
กอดอาจมดมอาเจียนเพียรลำพอง
จนทุกข์ถองโถมทับระยับยำ

เห็นหมู่หนอนชอนไชในอาจม
มันชื่นชมชอบใจไปถลำ
หนอนมนุษย์สับสนว่ายวนคลำ
ในโลกคล้ำโคลนตม...อาจมตน....

ให้หมายเอาหนอนที่อยู่ในของเน่าเหม็นทั้งหลายนะจ๊ะหนอนในรูปเขาออกจะน่ารักไปนิด...
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD> </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอบคุณท่าน นิพพิทา สองพันแปด
ที่เฝ้าสอน ให้ระแวด ระวังหนา
เป็นคติ เตือนใจ ให้พึ่งพา
ว่าจงอย่า เป็นเจ้าหนอน ในอาจม

ยลกวี ลำนำ คำของท่าน
ก็เห็นจริง ตามนั้น มั่นเหมาะสม
อันว่าเหล่า หนอนมนุษย์ สุดนิยม
เสพอาจม ยิ่งกว่าหนอน ย้อนตรองดู

 

เดือนดารากลางหาวราวความฝัน
ดวงเดือนนั้นส่องแสงดูสดใส
ยามค่ำคืนยาวนานสำราญใจ
ผู้รู้ใจร่วมถกธรรมยามราตรี

ยิ่งพูดคุยยิ่งรู้แจ้ง
แจ่มกระจ่างนำจิตสู่วิถี
แห่งพุทธคำสอนที่ดีดี
ด้วยไมตรีแห่งมิตรสหายธรรม

วันเวลาผ่านไปไม่รู้สึก
ตริตรึกนึกแต่ธรรมไร้คำถาม
ต่างนั่งนิ่งแนบแน่นลืมโมงยาม
แสงจันทร์ลามลูบไล้ทั่วเรือนกาย

ถึงแม้ตายไม่เสียดายซึ่งชีวิต
นิ่งสนิทจิตมั่นคงไม่สงสัย
ถึงพระพุทธ ถึงพระธรรม อ่าอำไพ
พระสงฆ์ไซร้ ถึงแท้ไม่แปรปรวน

ใกล้รุ่งแล้วดวงแก้วดูแจ่มใส
ต่างสุขใจในธรรมหอมอบอวล
ครั้งต่อไปไม่ต้องให้ชี้ชวน
โศกกำสรวลหามีไม่ในใจเรา

นัดพบกันที่เดิมเหมือนเริ่มแรก
แล้วสอดแทรกรสธรรมนำเสนอ
มีสิ่งใหม่เข้ามาให้ได้เจอ
ใจไม่เผลอสติมั่นอยู่ในธรรม

กลับมาแล้ว พบกันอีกครั้งนะ น้องสาว..หุ..หุ.

 

เมื่อพบพาลไม่นานต้องจำจาก
มีพลัดพรากเป็นที่ตั้งสิ่งที่เห็น
ยิ่งยึดมั่นมันยิ่งทำให้ลำเค็ญ
สิ่งที่เห็นเป็นไปได้ไม่จีรัง

 

ไม่กี่วันสงกรานต์จะมาถึง
มีนิดนึงอยากจะพ้อขอเตือนไว้
อย่าประมาทพลาดพลั้งจะเสียใจ
เล่นอะไรให้ระวังอย่าเกินเลย (นะจ๊ะเป็นห่วงเพื่อน ๆ ทุกคนเลย)

 

พรมลิขิต ขีดเส้น ให้พบเจอ
บ้างล้อเล่น แสร้งทำ ให้จำจาก
จิตสองดวง ควงคู่ ตามพบชาติ
ต่างตามหา ผูกพัน เพื่อจากกัน

 

ห่วงเพื่อน หรือห่วงผม บุษบาทัก
กู่ประจักษ์ ให้รู้แน่ ว่าห่วงผม
จะจำไว้ ถนอมตัว เฝ้าระวัง
สงกรานต์นั้น สาดน้ำ มิเมามาย

หุหุ ( มีหยอด)

 

อันว่าโกรธเกิดแล้วมันก็โกรธ
มันพิโรธปิดบังโลกให้หม่นหมอง
แม้ว่าเราเข้าใจธรรมตามทำนอง
แต่ก็มองข้ามไปด้วยอวิชชา

ธรรมใดใดในโลกดูเหมือนง่าย
เหมือนของตายง่ายนักไม่ใฝ่หา
แต่พอโกรธมันอุบัตเกิดขึ้นมา
อวิชชาเข้ามาบังช่างกรรมเวร

ว่าจะละคิดจะละว่าจะละ
แต่พอปะธรรมมะกับไม่เห็น
โอ้มนุษย์เกิดมาก็เพราะเวร
สอนคนเป็นแต่ทำเองช่างมืดมัว...

 

บุคคลสาม นิ่งไหล อวตาล
สุดหยั่ง สุดเหว ราวฟ้า
ทักกัน กันกล่าว เย้ากัน
ธรรมใด ใหลมา จักคืน

รู้กว้าง ฟ้ากว้าง ธรรมยิ่งกว้าง
รู้นาน มิยืนยง ธรรมคงคืน
รู้คืน ปล่อยวาง ใช่คืนรู้
รู้ดู อาการใจ ใช่ดวงจิต
รู้วาง ไม่มีเที่ยง ใช่หมายมั่น
รู้ตัว ตามรู้ใน ใช่ละเลย
รู้ทิ้ง ซึ่งคำขาน ผุดผ่องใส

 

​

สงบนิ่ง สิ่งที่เห็น ล้วนเป็นทุกข์
ขอจงปลุก จิตให้แจ้ง แห่งวิถี
การเวียนเกิด เวียนตาย ใช่ของดี
ล้วนมากมี ทุกขสัจ วิบัติภัย​

มาวันนี้ ที่ใจ ได้เห็นจิต
ความปรุงคิด ความติดจำ นำทุกข์ให้
เวทนา มาข้องแวะ แกะจนตาย
ยังไม่หาย มั่นยึดติด คิดให้ดี​

แม้นวางลง ตรงที่ถือ ได้ชื่อปราชญ์
จิตสะอาด ปราศกิเลศ เหตุหมองศรี
ละยึดได้ จิตคลายจาง ช่างชื่อดี
กายใจนี้ คืนโลกเขา ไม่เอาไป ​

 

เกลียดหนอน ยี้ยี้ยี้
ตัวเลื้อยๆ เกลียดสิ้นดี
ขอโทษที หน้าทีไม่อยากมา

 

หนอนก็มีหลากหลายดีร้ายกล่าว
หลากเรื่องราวบ้างว่าดีมีกุศล
เปรียบกับหนอนวอนไว้ในกมล
อยากให้คนเป็นบ้างอย่างหนอนนั้น

หนอนหนังสือนั่นไงใครเอ่ยถึง
คงซาบซึ้งยอมรับกับหนอนนั่น
ด้วยเพียรอ่านไม่ยั้งแทบทั้งวัน
ใช้เปรียบครั้งเก่าย้อนว่าหนอนดี..

อีกMaggot Theraphy ก็ดีเหลือ
เป็นหนอนเพื่อเยียวยารักษาแผล
เกินที่หมอรักษากว่าดูแล
ใช้เทกแคร์คนไข้ให้ทุเลา

อีกหนอนแดงเลี้ยงปลาให้น่ารัก
เสริมสลักสีใส่ให้เสลา
ทั้งเสริมองค์ทรงปลาอย่าดูเบา
แต่นานเนานับไว้ก็ให้คุณ

ทั้งหนอนนกมากมายอย่าวายเลี้ยง
ใช้ลำเลียงเป็นของนกยกมาขุน
หากสิ้นหนอนสิ้นนกใช่ยกบุญ
จึงรู้คุณหนอนไซร้กระไรเลย

อีกหนอนไหมใช้ดีเป็นศรีผ้า
ช่างงามตากรอไว้ดั่งได้เผย
สานเป็นผ้างามละออไม่พอเลย
หาไม่เลยที่ไม่ชอบถามตอบมา

หนอนน่ารักก็มีนะ..

 

เป็นคนที่ไม่ชอบหนอนอยู่ก่อนแล้ว
ตัวมันแววช่างน่าขยะแยง
แต่เมื่อฟังธรรมเปรียบหนอนไม่เคลือบแคง
ยังให้แบ่งหนอนร้ายดีชี้เห็นธรรม

อันด้วยว่าหนอนที่ดีมีหลายหลาก
ยังคุณมากในด้านการอุปถัมภ์
เป็นอาหารให้วิหกนกกาดำ
อีกทั้งนำมารักษาเป็นยาดี

เยียวยาแผลที่หมอสิ้นสามารถ
ชำระล้างให้สะอาดตามวิถี
เนื่องจากช่วยกัดกินเนื้อส่วนกาลี
เป็นวิธีการใช้หนอนให้ได้คุณ

 

สาธุการ-ฟังสอน-กลอนธรรมะ
ให้ลดละเลิก-หลงมัว-เมาเหมือนหนอน
ให้บรรลุถึงดวงธรรมตัดนิวรณ์
อย่ามัวนอนคลุกอาจมคมจริง ๆ (แต่งกลอนกันเก่ง ๆ เนอะ)

 

โอ้ว่าใจ เรานี้ ยินดีหลาย
เพราะว่าใน วันนี้ มีแต่หนอน
จะขอสั่ง มาสักจาน ก่อนว่ากลอน
โอ้ว่าหนอน มาให้หม่ำ แต่โดยดี ( อิ อิ หม่ำเล่น ๆ อ่ะ ถือศีลน่ะ )

 

หนอนอะไรไม่เท่าหนอนปลาร้า
ไต่ไชลามตามปลามาตามไห
กลิ่นยิ่งตุยิ่งอร่อยแทบขาดใจ
ปลาร้าใดมีหนอนนั่นของดี

คลานดุ๊บดุ๊บยุบยับจับไม่หมด
กลิ่นตลบอบอวลชวนสลอน
ตัวสีขาวอ้วนอ้วนชวนไชชอน
เหมือนมาอ้อนเหล่าปลาให้น่ากิน

หมักหมมนานผสานสมานรส
ดมแล้วอดใจไม่ได้ไฝ่ถวิล
แมลงวันหัวเขียวเที่ยวคอยบิน
ตามตอมกลิ่นหอมหวลรัญจวนใจ

มีใครบ้างอยากทานช่วยขานที
คุณคีตเสวีอยากลองใหม
ฝากคุณบุษฯอีกจานด้วยปะไร
ส่วนอีกไห ยกให้น้อง เวฬุวัล...