เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

พระปิดตา หลวงปู่สรวง "เทวดาเล่นดิน" แห่งบ้านละลม เนื้อดินประสาทหินพันปี ศรีษะเกษ ปี39

 

ขอขอบพระคุณ คุณอา suthamma มากครับ

 

สวัสดียามค่ำครับพี่วันและทุกๆท่าน คิดถึงคุณสุทินเช่นกันครับ

 

ขอร่วมบุญปิดตาปู่สรวงครครับ

 

วันสุดท้ายของหลวงปู่ดูลย์
..

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ถือกำเนิดเมื่อวันที่ ๔ ตุลาคม ๒๔๓๐

ดังนั้นเมื่อถึงเดือนตุลาคม ๒๕๒๖ คณะศิษย์จึงจัดงานฉลอง

ในโอกาสที่ท่านมีอายุครบ ๘ รอบ หรือ ๙๖ ปีบริบูรณ์ โดย

กำหนดจัดงานวันที่ ๒๙ ตุลาคม
.

หนึ่งวันก่อนเริ่มงานหลวงปู่มีอาการผิดปกติตั้งแต่เช้ามืดคือ

อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยตามร่างกาย กระสับกระส่าย ตัวร้อน

คล้ายจะเป็นไข้ หลังจากหมอมาตรวจร่างกายแล้วถวาย

ยาให้ฉัน ร่างกายของท่านก็ดูเป็นปกติแต่ยังเพลียอยู่
.

ตลอดทั้งวันท่านได้สนทนาธรรมกับลูกศิษย์ น้ำเสียงชัดเจน

สติสัมปชัญญะสมบูรณ์ ตอบคำถามเกี่ยวกับปฏิบัติขั้นปรมัตถ์

ได้เป็นอย่างดี คณะศิษย์จึงคิดว่าหลวงปู่คงไม่เป็นอะไร

มีช่วงหนึ่งท่านปรารภว่า ..

“ในทางโลกเขามีสิ่งที่มี แต่ในทางธรรมมีสิ่งที่ไม่มี”

เมื่อมีผู้ถามถึงความหมาย ท่านก็ขยายความว่า ..

“คนในโลกนี้ต้องมีสิ่งที่มี เพื่ออาศัยสิ่งนั้นเป็นอยู่ ส่วนผู้

ปฏิบัติธรรมต้องปฏิบัติจนถึงสิ่งที่ไม่มี และอยู่กับสิ่งที่ไม่มี”
.

วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันเริ่มงานฉลองอายุหลวงปู่ แต่เช้าท่านมี

อาการกระสับกระส่ายเล็กน้อย และปวดเท้าซ้ายขึ้นมาถึง

บั้นเอวอีกทั้งมีไข้ขึ้นเล็กน้อย ชีพจรมีอาการเต้นผิดปกติ

อาการเปลี่ยนไปมาแบบทรง ๆ ทรุด ๆ เมื่อหมอมา

ตรวจอาการ พบว่าความดันอยู่ในระดับปกติ ครั้นหมอ

จะถวายน้ำเกลือเข้าเส้น หลวงปู่ปฏิเสธสั่งให้เอาสายออก

ท่านบอกว่า .. " ขออยู่เฉย ๆ ดีกว่า "
.

ครั้นพระครูนันทปัญญาภรณ์ผู้เป็นศิษย์กราบเรียนว่า จะพา

หลวงปู่ไปรักษาที่โรงพยาบาลในกรุงเทพ ฯ ท่านรีบตอบ

ปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่า .. “ถึงไปก็ไม่หาย”

ท่านพระครู ฯ เรียนว่า “ครั้งก่อนหลวงปู่หนักกว่านี้ยังหายได้

ครั้งนี้ไม่หนักเหมือนแต่ก่อนต้องหายแน่ ๆ”

ท่านตอบว่า .. “นั่นมันครั้งก่อน นี่ไม่ใช่ครั้งก่อน”

ตอนบ่ายหลวงปู่หลับตาอยู่ในอาการสงบ หายใจเป็นปกติ

แต่แผ่วเบามาก เมื่อลืมตาขึ้นมา มีอาการผ่องใสสดชื่นมาก

ท่านพระครู ฯ เรียนถามท่านว่า ..

“หลวงปู่หลับหรือเข้าสมาธิขอรับ”

หลวงปู่ตอบว่า .. “พิจารณาลำดับฌานอยู่”
.

สี่โมงเย็นหลวงปู่ออกมานั่งรับแขกข้างนอก หลังจากนั้น

ได้กลับเข้าห้อง นอนนิ่งเฉย ศิษย์สังเกตว่า ผิวของท่าน

เปล่งปลั่งผิดธรรมดา ประมาณหนึ่งทุ่ม หลวงปู่ลืมตาขึ้น

จากนั้นได้สั่งให้พระที่คอยดูแลรับใช้ท่านซึ่งมีประมาณ

๘-๙ รูปสวดมนต์ให้ท่านฟังพระเหล่านั้นเริ่มฉงนสงสัย แต่ก็

พร้อมใจกันสวดมนต์เจ็ดตำนานจนจบ
.

จากนั้นหลวงปู่บอกให้สวดเฉพาะโพชฌงคสูตรรวม ๓ จบ

แล้วสวดปฏิจจสมุปบาทอีก ๓ จบ คืนนั้นบทสุดท้ายที่ท่าน

ให้สวดคือ มหาสติปัฏฐานสูตร เมื่อสวดจบหลวงปู่ยังอยู่

ในอาการปกติ
.

มีช่วงหนึ่งท่านให้พาออกไปนอกกุฏิเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์

หลวงปู่เพ่งมองไปที่ศาลาหน้ากุฏิของท่าน ซึ่งมีพระเณรและ

ฆราวาสจำนวนมาก ชุมนุมปฏิบัติธรรมอยู่ จากนั้นท่านได้

กวาดสายตามองไปรอบ ๆ วัด ราวกับจะให้ศีลให้พรและ

อำลาลูกศิษย์ของท่าน
.

ตีสองของวันที่ ๓๐ ตุลาคม หลวงปู่แสดงธรรมให้แก่ลูกศิษย์

ในห้องเรื่อง .. 'ลักษณาการแห่งพุทธปรินิพพาน'

โดยอยู่ในอิริยาบถนอนหงาย น้ำเสียงปกติธรรมดา

ท่านได้บรรยายอย่างเป็นขั้นตอน สุดท้ายได้กล่าวว่า ..

“พระองค์ไม่ได้เข้าสู่พระนิพพานในฌานสมาบัติอะไร

ที่ไหนหรอก เมื่อพระองค์ออกจากจตุตถฌานแล้ว จิตขันธ์

หรือนามขันธ์ก็ดับพร้อมไม่มีอะไรเหลือ ไม่ถูกภาวะอื่นใด

มาครอบงำ อำพรางให้หลงใหลใด ๆ ทั้งสิ้น เป็นภาวะแห่ง

ตนเองอย่างบริบูรณ์ ภาวะอันนั้นจะเรียกว่า ..

'มหาสุญญตา' หรือ 'จักรวาลเดิม' หรือเรียกว่า 'พระนิพพาน'

อย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้”

แล้วท่านก็สรุปว่า .. “เราปฏิบัติมาก็เพื่อถึงภาวะอันนี้”

หลังจากนั้นท่านก็ไม่พูดอะไรอีกเลย
.

ประมาณตีสามหลวงปู่นอนสงบนิ่ง หายใจเบา ๆ คล้ายนอน

หลับปกติ ศิษย์ทุกคนรู้ดีว่าท่านใกล้จะละสังขารแล้ว จึงไม่

รบกวนท่าน เพื่อให้ท่านปล่อยวางสังขารตามสบาย ไม่มีใคร

ทราบว่าหลวงปู่ละสังขารตอนไหน ผู้ที่พยาบาลด้านซ้าย

เชื่อว่าหลวงปู่หยุดหายใจเวลา ๔.๑๓ น. ส่วนผู้ที่เฝ้าด้านขวา

เข้าใจว่าลมหายใจของหลวงปู่สิ้นสุดเวลา ๔.๔๓ น. นับเป็นการ

ละสังขารที่นุ่มนวลแผ่วเบามาก ราวกับใบไม้แห้งที่ค่อย ๆ

ร่อนสู่พื้น
.

“นับเป็นลักษณาการมรณภาพที่ไม่ปรากฏร่องรอย

เป็นความงดงามบริสุทธิ์และสงบเย็นอย่างสิ้นเชิง”

พระครูนันปัญญาภรณ์ตั้งข้อสังเกต
.

หลายปีก่อนหน้านั้นหลวงปู่ได้เคยไปเยี่ยมศิษย์รูปหนึ่งซึ่ง

ใกล้จะมรณภาพ ท่านได้กล่าวแนะนำสั้น ๆ ว่า ..

“การปฏิบัติทั้งหลายที่เราพยายามปฏิบัติมา ก็เพื่อจะใช้

ในเวลานี้เท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่จะตาย ให้ทำจิตเป็นหนึ่ง

แล้วหยุดเพ่ง ปล่อยวางทั้งหมด”

เมื่อถึงวาระของหลวงปู่ ท่านได้ปฏิบัติให้เป็นแบบอย่าง

อันงดงามแก่ลูกศิษย์ ที่ยากจะลืมเลือนได้

……………………

จาก วันสุดท้ายของหลวงปู่ดูลย์

โดย พระไพศาล วิสาโล
ลำธารริมลานธรรม

 

สวัสดียามเช้าทุกท่านครับ

 

สุขกาย สุขใจ ไร้โรคา ทุกท่านครับผม

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน ขอให้สุขหรรษาตลอวันนี้และวันหยุดน่ะครับ

 

สวัสดีวันสุขครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

กราบสวัสดีอาจารย์วันวิ อ.สุธรรม และมิตรรักนักขุดฯทุกท่านครับ
ขออนุโมทนาบุญทุกท่านด้วยครับ ขอให้อาจารย์วันวิ อ.สุธรรม มิตรรักทุกท่าน พบพานแต่สิ่งดี มีความสุข ไร้ทุกข์ภัยทุกท่านเทอญ.
*อ่านบทความนี้แล้ว ซึมซับเข้าไปอย่างบอกไม่ถูก
*อยากได้พระหลวงปู่มาบูชาจริงๆ เคยมี 1 เหรียญของคุณพ่อให้มาตอนนั้นยังไม่รู้จักหลวงปู่ แต่แล้วโดนขโมยขึ้นบ้านพักหายไปเสียดายมาก ถ้ามีบุญคงได้หลวงปู่มาบูชาเป็นที่ยึดเหนี่ยวสาธุ

 

อีกสักพักตามชมได้ครับ

 

ปิดตาเนื้อดินประสาทหินพันปี ลป.สรวงฎเทวดาเล่นดิน" ถ่ายทอดสีสันความงามจากกล้องมือถือได้แค่นี้ สีจริงจะเป็นสีกะปิหรือสีแดงอ่อนๆ ขนาดองค์พระเล็กกว่า"จัมโบ้2"หลวงปู่โต๊ะเล็กน้อย เนื้อหาหนักแน่นห้อยคอถ่วงกันได้พอดี

ขอบคุณน้องต้อดกับภาพงามๆ

 

ท่านบก.เติมช่องว่างวิธีดูพระขรรค์เขาควายเผือกได้สมบูรณ์ น้องณัฐวุฒิคงพึงใจ มีแนวทางตัดสินใจในเบื้องต้น

 

ผมก็ร่วมขอบคุณท่านบก.ด้วย ที่ปลีกตัว
เสียสละเวลาให้ความรู้กับสมาชิกอยู่เสมอ

 

น้องมากิร่วมเวลคัม แบ็ค น้องสุทิน
ด้วยความยินดีอย่างจริงใจ

 

เผลอหน่อยเดียวเข้าวันศุกร์แล้ว
เพิ่งวันจันทร์แหม็บๆ เอ้าสุขกับงาน
ก่อนสุขกับวันหยุดพรุ่งนี้