เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เพียงร่วมอนุโมทนา กุศลก็ล้นพ้น ท่วมตัว
หลวงพ่อฤาษีฯ ท่านสอนไว้ ผมมิบังอาจพูดเอง

 

อรุณสวัสดิ์ น้องตั้มฯ โมทนาแทนเว็ปด้วย
วันนี้ จัดส่งของให้ครับ ถ้าที่อยู่พร้อม

พรดีดี อันประเสริฐที่มอบมา
จงคืนกลับไปว่องไวพลัน!

 

ไม่นึกฝันเลยว่า ชีวิตผ่านมาตั้ง 63 ฝน
จะมีโอกาสได้เป็น"ไอดอล"ใครเขา
เกือบเผลอลืมมื้อเช้าเชียวครับ-ปลื้ม

ในเมื่อ คุณรอสซี่ฯตั้งจิตปรารถนาดีเช่นนี้
มีจังหวะและโอกาสช่วงไหน-ไม่เดือดร้อนใคร
ก็รีบทำเลยครับ-ผมขอโมทนาสาธุ สุดพลัง!

จะให้ผมมีส่วนร่วมบ้าง แจ้งได้ทันที
มิรังเกียจ บุญทุกประเภท ขอรับ

 

ผู้รู้ และระลึก(ตัวเอง) ว่าพลาดผิด
มีสิทธิ์ เป็น"บัวพ้นน้ำ"ดังภาพน้องเมษฯ

ขอเป็นกำลังใจดีดี ให้น้องบ้านฯ ก้าวไป
ข้ามพ้นอุปสรรค ขัดข้องทั้งปวงครับ

 

คงไม่หก ตกหล่นทุกโพสท์
มีอันใดกระโดดข้ามบ้าง
ต้องขอวันทา ขอพระอภัยมณี
หน้าระทู้วิ่งไว ผมเองก็มึนเช่นกัน

ขอเข้าสนง.จัดส่งของให้ทุกท่าน
ห่วงท่าน"ธงชาติ"ที่หลายวันเข้ามาที
มีใครรู้จัก ช่วยแจ้งเตือนให้ด้วย
ว่าท่านเป็นหนึ่งใน"เจ็ดสิงห์แดนเสือ"
ที่ได้สิทธิ์พิชิตตะวันตก-ฮ่า

 

สาธุๆๆๆๆครับคุณอา
ขอบคุณ คุณอามากครับสำหรับคำอวยพร
(ผู้ใหญให้พรต้องรีบรับ5555)

เรื่องราวผจญภัยในป่ายังสนุก รอติดตามครับ

 

มากระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของทุกวัน ทิ้งมังกรหยกของกิมย้งไว้ก่อน เมื่อไรลุงเอ็กซ์จะมาขุดกรุกำแพงซ้ำอีกครับ ขอลงชื่อรับพระหลวง
ปู่โต๊ะบ้าง เผื่อมีวาสนา

 

สาธุครับคุณน้าวัน ที่ได้รับของมงคลแห่งชีวิต เหรียญทรงผนวชของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๙ นับเป็นสิ่งมงคลแห่งชีวิตสิ่งหนึ่ง ผมอึ้งเลยน้าวันและยินดีอย่างสุดซึ้งเป็นอย่างมากครับ เพราะก่อนที่น้าวันจะจับสลากในช่วงบ่าย ช่วงเช้าผมมีจิตที่สัมผัสได้ว่าจะได้รับเหรียญอันเป็นมงคลนี้ครับ การโอนร่วมทำบุญกับน้าวัน คงจะเป็นเงินเดือนออกในช่วงวันที่ ๒๗ - ๓๑ ม.ค.๖๐ ถึงจะสะดวกครับน้าวัน

 

ยินดีกับทุกท่านที่ได้รับของขวัญอันสูงค่าด้วยนะครับ...^__^

 

ส่งของวันนี้ สี่ท่าน ช่วงค่ำค่อยลงเลขครับ
มาเข้าเรื่องตะลุยตะนาวฯกันก่อนสักสองท่อน
ผ่อนปรนอารมณ์นักอ่าน-ค่ำค่อยตอบโพสท์
รอจิ้มเช่นเคย สักครู่ขอรับ

 

โอนเรียบร้อยแล้วนะครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม..."นิวบักสม" ก่อกำเนิด เลือดพรานตะนาวศรี ถูกฝังลงในดีเอ็นเอเต็มตัว โดยที่มันหารู้ตัวไม่?!
_______________________________________________________

อาการคุณชาติ ได้นอนยาวมากกว่าทุกคน ดีทันตาเห็น เขาถอดเครื่องรางคืนลุง ฟื้นพละกำลังเต็มถัง...

เห็นดั่งนั้น ลุงกัดฟันบอกเจ้าสม..."ไปต่อว่ะ" แม้แกกับบักสมจะออกอาการอีบัดอีโรยอยู่บ้าง แต่เหล็กยิ่งเผาไฟ โดนตีซ้ำยิ่งแกร่ง...

พอได้ไอแดด น้ำกับอาหารรองท้อง สองคนเหมือง ก็ฟื้น
วิญญาณป่าเข้าสิงทันที เหมือนลูกพระพายหรือลิงลม
ได้กินลมเป็นภักษาหาร

พวกเขาจัดการปากท้อง กวาดที่พักเหี้ยนเตียน ไม่เหลือเชื้อไฟ เศษอาหารกลบฝัง ลุงพรานคอนอีแก่ดุ่มนำหน้า ลัดเลาะริมฝั่งน้ำ ตะโขงปากยาวลอยลำอยู่กลางน้ำ บ้างก็ผึ่งแดดยามเช้าริมตลิ่ง...ไม่มีจระเข้-ตะเข้ นักล่าเนื้อตัวฉกาจ หรือแถบถิ่นนี้ เป็นที่จำเพาะของพวกปากกระทุงเหว?

ที่สุด ก็เจอะที่เหมาะ เป็นช่วงแคบ น้ำไหลเซาะเกาะแก่ง หินแม่น้ำโผล่แซมเป็นระยะ สามารถก้าวเท้าเหยียบข้ามได้ดังสะพานธรรมชาติ ระวังเพียงตะไคร่น้ำอย่างเดียว อย่าไถลลื่นลงไปวัดความลึกลำน้ำภาชี...ความกว้างตอนนี้ ไม่น่าเกิน 10 เมตร

ลุงพรานคนไม่รักน้ำ บักสมคนดอนถึงไม่เกลียด แต่ก็ไม่พิศมัยนัก ทั้งคู่ก้าวข้าม แต่ละก้าวต้วมเตี้ยม คุณชาติหนุ่มกรุง ไม่กลัวน้ำ ขายาวกว่าทุกคน เห็นเชื่องช้า ก็เลี่ยงออกทางขวา เหยียบก้อนกินอีกแนว...

"อย่า..."ลุงเฒ่าร้อง แต่ไม่ทัน หนุ่มใหญ่ใจร้อน เหยียบพรวดลงบนหลังตะโขงที่ลอยตัวโผล่แค่หลังพ้นผิวน้ำ ทำให้แลเห็นเหมือนก้อนหินคลุมด้วยตะไคร่

ร่างหนุ่มกรุง เสียศูนย์ เอียงกะเท่เร่ หล่นตูมกลางน้ำข้างตะโขงปากยาว ที่ทะลึ่งตัว สะบัดหาง ดีดดิ้น มันก็ตกใจพอกันกับคน...!

ต้องชมคุณชาติ ไม่ยอมปล่อยปืนหลุดมือพลัดหล่นจมน้ำ มือซ้ายเกาะเหนี่ยวหลังตะโขงไว้ มือขวาชูไอ้ปืนโตทุลักทุเล ตีนก็ถีบน้ำพัลวัน เป็นอาการคนว่ายน้ำแข็ง แต่เจ้าตะโขงหายตกใจก็เริ่มเคลื่อนตัว

ลุงพรานเขย่งขาสั้นๆ ไปหาก้อนหินใกล้ที่สุด คว้ามือคุณชาติไว้ แต่ความแรงกระแสน้ำกับความลื่น จับไม่อยู่ แกคว้าปากกระบอกปืนยาวแทน

"ขืนไว้นาย ปล่อยไอ้โขง จับปืนสองมือ"

บักสมกระโดดเข้ามาช่วย ตรงหินใกล้อีกก้อน มันเอาพานท้ายปืนยันตัวตะโขงหนีห่างออกไป คุณชาติคว้าพานท้ายเจ้าปืนโตด้วยสองมือ กำลังขืนสู้กับแรงน้ำ แต่ทำท่าจะกระชากลุงพรานหัวคะมำตามลงไปกินน้ำอีกคน

เจ้าหนุ่มอิสาน คว้าเอวลุงเฒ่าไว้ ชักคะเย่อไม่ให้หล่นน้ำ ตะโกนลั่นเสียงดังแข่งกับเสียงน้ำ...

"นายปล่อยมือ จับก้อนหิน ไอ้โขงไปแล้ว"

คุณชาติก็พอมีสติ รีบทำตามสั่ง ปล่อยพานท้ายปืนให้อยู่ในมือลุงผู้เดียว พลิกร่างลอยเข้าร่องแอ่ง พลิกตัวเอาหลังพิงหินใหญ่กลางแก่ง ตะกายขึ้นมาได้ ตะโขงอีกตัว ไม่รู้มุดน้ำมาจากไหน โผล่พรวดชนก้อนหินพอดี...

ได้ลิ้มชิมรสแม่น้ำภาชีหลายอึก คุณชาติหัวเราะชอบใจ หลังข้ามฝั่งได้อย่างปลอดภัยทุกคน

ประสบการณ์คว้าหลังตะโขง เกือบจะขึ้นขี่รอมร่อ กลางลำน้ำ แก่งธรรมชาติแสนสวย เป็นสิ่งเอาไปเล่าขาน สู่ลูกหลาน ไม่รู้เบื่อ ได้ตลอดชีวิตที่เหลือ!!!

 

(ต่อ)เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ชาวคณะต้องเสียเวลาให้คุณชาติผลัดเปลี่ยนชุดเก่าเปียกมะล่อก ช่วยกันบิดจนหมาด กางเกงขายาวเอาพันมัดรอบเอว เสื้อก็ม้วนๆใส่เป้หลังไปก่อน พักช่วงไหนค่อยก่อไฟอัง...ผู้ชายไม่เรื่องมาก

ลุงพรานนำทางไต่สูงขึ้นเนินสูง จากริมฝั่งน้ำเหมือนสันทรายหรือ"แซนด์ ดูน" แต่นี่เป็นสันดินคลุมด้วยหญ้าเขียวขจี ขนาน
ไปกับชายน้ำงดงาม แต่ในคณะไม่มีใครมีกะใจชมวิว

ทุกคนทิ้งริมน้ำไว้ข้างหลัง เดินบนที่สูงปลอดภัยจากเขี้ยว-งามากกว่า ลำน้ำไหลไปทิศไหน? อ้อมอย่างไร ก็มองเห็นชัด

ป่าโปร่งเริ่มเข้มเป็นดงดิบอีกครา เหมือนฉากภาพยนตร์สลับไปมา เดี๋ยวโปร่งแล้วก็ทึบ เส้นทางเดินสบายไม่มี ลุงพรานตะกายร่างเหนี่ยวเถาวัลย์ รากไม้ 2 ชีวิตติดตาม โดยบักสมปิดท้าย

ขึ้นกันจนถึงยอดเนินสูงลิบลิ่ว มองเห็นลำน้ำแคบเป็นลำตัวงูเลื้อยอ้อนแอ้นอยู่ลิบลิบ เหงื่อไหลท่วมหัว เปียกหูเหมือนลงเล่นน้ำภาชี บนยอดนี้ลุงพรานบอกทุกคนว่า แกมั่นใจ นี่เป็นแนวถ้ำใต้ดิน

ยอดพรานเฒ่านักสะกดรอยมือหนึ่งแห่งเทือกโหด นำทางเข้าสู่มรรคาถูกวิถีอีกครั้ง...หากใต้ฝ่าเท้าทุกคนนั้น เส้นทางใต้พิภพ จะบรรจบกับทางออกเบื้องบนช่วงไหน ?

เก่งและเก๋ากึ้กส์ยอดสีมืออย่างลุง ก็จนปัญญาตอบ นอกจากคาดคะเน เร่หากันต่อไป

บนยอดเนินนี้ มองตามทิศที่ลุงพรานชี้ให้เดินต่อ มีทุ่งหญ้าผืนเล็กคั่น ห้วยน้อยน้ำใส สะท้อนพยับแดดระยิบระยับ มีฝูงกวาง7-8ตัว กับหมูป่าฝูงย่อมไม่เกิน5ตัว นอนคลุกโคลนแช่น้ำริมขอบห้วย รอบๆทุกด้าน เป็นพุ่มไม้หนาบ้าง โปร่งสวยประดับรายรอบ

เป็นโอเอซิสน้อยๆ ที่พักแรมทางธรรมชาติของส่ำสัตว์ ไว้ดับกระหายคลายร้อน เสมือนศาลาพักร้อนริมทางที่ชาวชนบทมากน้ำใจ ทำไว้ให้ นักเดินทางผู้เหนื่อยอ่อน ผ่อนร้อนกระหายน้ำ...

ที่ตรงนี้ ไม่มีดินโป่ง ปราศจากสัตว์ใหญ่ มหันตภัยอันตราย เช่นเจ้าป่า หรือพญาคชสาร

คุณชาติชี้ลุงดูหมูป่าตัวขนาดพอเหมาะ ไม่มีหมูแม่ลูกอ่อนในฝูง ไม่ขัดจรรยาบรรณพรานไพร...

กินหมู สักตัวเป็นไงลุง"?...ได้เวลาชาวกรุงจะเล่นลุงเฒ่าคืน...แต่ลุงพรานพยักหน้าเห็นดีเห็นงามซะนี่... หมูตัวนี้ ไม่ใหญ่มาก วัยละอ่อน กำลังเหมาะ

แกบอกบักสมตามมาห่างๆ ปล่อยคุณชาติกับไอ้ปืนโต ไม่เหมาะสมกับเหยื่อ นั่งพักมองอีแก่สำแดงประสิทธิภาพ

แต่พอได้ระยะเสียงไม่ลอยเข้าหูชาวกรุงแน่แล้ว แกกระซิบบักสม

"ข้ายิง ถ้าพลาดเอ็งซ้ำให้อยู่นะเว้ย อย่าทรมานมัน"...บักสมผงกหัวรับ พุ่มไม้ละเมาะเล็กๆ เป็นที่กำบังให้พรานเฒ่ากับสิงห์หนุ่ม คืบเข้าใกล้หมูกำลังโต

ระยะไม่น่าเกิน 20 หลากำลังอยู่ใต้ลม ลุงพรานประทับอีแก่พระเจ้าเหา เล็งจุดตายแล้วลั่นไก ฝีมือลุงฉมังเดช เชื่อถือได้ หมูป่าตัวพอเหมาะ ร้องโหยหวน ฟุบอยู่กับที่

ทันใด...พุ่มละเมาะด้านหน้าอีกพุ่ม ก็แหวกแตกผาง เจ้าหมูอีกตัว พรวดออกมา เขี้ยวที่ปาก โค้งงามดังวงพระจันทร์

เสียงปืน กลิ่นดินปืน เสียงร้องเจ็บปวดขาดใจหมูน้อย ทำมันคลั่ง...

มันคือ"หมูโทน" ที่กำลังเสาะหาฝูง เพื่อสร้างอาณาจักร...

และฝูงน้อยนี้ กำลังเป็นรังที่มันหมายตา หมายมั่นจะสร้าง ฝูงที่มันเป็นหัวหน้า!!!

 

สองท่อนยาวจุใจในสองวันนี้
พักนิ้ว-พักสายตาก่อนนะครับ
ช่วงค่ำมาขยับคุย ตอบโพสท์
ที่ทักกันมา ให้หรรษา ฉ่ำอุรา
ตอนนี้เชิญอ่านให้ฉ่ำใจเถิด

 

ช่างสุดแสน ดีใจ ในวันนี้
ที่โชคดี ได้รางวัล สุดสรรหา
เพิ่งเปิดอ่าน หน้าชื่น รื่นอุรา
โมทนา บุญพี่วันฯ และกัลยาณมิตรทุกท่านเอย

 

เปิดเข้ามาได้อ่านทันเวลาพอดี ขอบคุณครับคุณอา และเชื่อว่า นักอ่านหลายท่าน ก็คงเฝ้ารอคุณอาร่ายมนต์ตัวอักษรในรอบบ่ายที่ตาจะปิด มากระตุ้นอะดินารีน ให้ตาสว่างเช่นกันครับ

 

สบายใจคลายสมองได้สองตอน หลบพักผ่อนคลายเครียดเจียดเวลา
แม้งานหลักจะหนักไม่คณา หาเวลาอ่านบทเขียนจากเซียนกวี
(เข้ากันไม๊เนี่ย) 5555

 

สนใจอยากจะร่วมทำบุญพระปิดตาหลวงปูโต๊ะ

ถ้ายังมีขอรับสิทธิ หน่อยครับ

ขอบคุณครับ

 

หลวงปู่ฤาษีลิงดำบอกไว้ ทำบุญ ต้องตุลิตะ ตุลิตัง เวลาบุญส่งผลจะได้เร็วๆไวๆ เช่นกัน และไม่ตกบุญ คุณอาวันวิชาติต่อๆไปบุญคงส่งผลเร็วแน่นอน เวลาบรรลุธรรมก็คงรวดเร็วแน่นอนด้วย. ถ้าบรรลุธรรมแล้ว ขอพรให้มาโปรดผมด้วยน่ะครับ เหมือนพระผู้สำเร็จมาโปรดลุงเอ็กซ์